رویکردی به ویژگی‌های گفتاری شخصیت‌ها در داستان‌های قرآن

رویکردی به ویژگی های گفتاری شخصیت ها در داستان های قرآن

سخن گفتن فرایندی ارتباطی است که طیّ آن پیامی از گوینده به مخاطب منتقل می شود و با توجّه به چگونگی مخاطب و نحوه ی بیان پیام، گفتگو (= dialogue) یا تک گویی (= monologue) نام می گیرد. دیالوگ از لغت یونانی دیالوگوس (= dialogos) گرفته شده که مرکّب از «logos» به معنی کلمه و «dia» به مفهوم «میان و درون» است که ممکن است در برخی مواقع فاقد مخاطب خارجی باشد، به این معنی که شخص ممکن است اندیشه هایش را برای خ...

رویکردی روانکاوانه به ‌بحران هویت در داستانهای فراواقعی مورد مطالعه: اورلا اثر گی دو موپاسان

یکی از گستره‌های علوم انسانی که رابطةتنگانگی با ادبیات دارد، گسترة روانکاویست که نظریه‌پردازان برای واکاوی و نمودنآرایش آن، از مضمون‌های ادبی بهره می‌گیرند، که این بهره‌گیری کاوش روانکاوانهآثار ادبی را نیز در پی دارد. از جمله گونه‌های ادبی مورد توجه روانکاوان، گونةفراواقعی است که به علت نوسان بین واقعیت و اوهام و رخنه در درون شخصیت‌ها، موضوعتحلیل‌های روانکاوانه بسیاری قرار می‌گیرد. شکوفایی ادبی...

نقد کتاب «رویکردی نو به مطالعه قرآن»

حسن الدین احمد قرآن‌پژوه مشهور هندی، آثار گوناگونی در ساحت قرآن کریم به رشته تحریر درآورده که مهم‌ترین اثرش، کتاب «رویکردی نو به مطالعه قرآن» است. این کتاب که به چند زبان ترجمه شده، مورد استقبال استادان، دانشجویان و علاقه‌مندان به معارف قرآنی قرار گرفته است. در این مقاله، ضمن معرفی و گزارش فصل‌های پنج‌گانه کتاب: اسلوب قرآن، صنایع بدیعی در قرآن، اصطلاحات قرآن، تعابیر قرآنی و آیات، واژه‌...

نقد کتاب «رویکردی نو به مطالعه قرآن»

حسن الدین احمد قرآن‌پژوه مشهور هندی، آثار گوناگونی در ساحت قرآن کریم به رشته تحریر درآورده که مهم‌ترین اثرش، کتاب «رویکردی نو به مطالعه قرآن» است. این کتاب که به چند زبان ترجمه شده، مورد استقبال استادان، دانشجویان و علاقه‌مندان به معارف قرآنی قرار گرفته است. در این مقاله، ضمن معرفی و گزارش فصل‌های پنج‌گانه کتاب: اسلوب قرآن، صنایع بدیعی در قرآن، اصطلاحات قرآن، تعابیر قرآنی و آیات، واژه‌...

نقدی بر نظریه «گفتاری بودن زبان قرآن»

شِعریٰ در قرآن کریم: رویکردی گفتمانی به مفهوم

شِعریٰ در قرآن کریم، تنها یک بار یاد شده  و آن آیۀ 49 سورۀ نجم است: «وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَی»؛ آیه‌ای که در آن، پروردگارِ رسول اکرم (ص)  ـ رَبُّک ـ به عنوان پروردگار شِعریٰ معرفی شده است. با مفروض گرفتن این که شِعریٰ نام یک ستاره باشد ـ چنان که مفسران مسلمان گفته‌اند ـ این که چرا در میان ستارگان آسمان، اینچنین اهمیت یافته، و این که معرفی خداوند متعال به عنوان پروردگار شِعریٰ چه پیامی را می‌تواند دربرداشته باشد، ...